#21 Narry PART~12~

 #21

-Kochasz go?

-Nie kocham go. Kiedyś tak, ale to już przeszłość. Teraz liczysz się tylko ty i nikt inny. – tłumaczyła.

-Bo wiesz ja jestem z natury zazdrośnikiem i nie zniósłbym jeżeli byłby inny. Więc jeżeli ktoś inny zawróci ci w głowie i będziesz chciała ze mną zerwać to powiedz mi to wprost. Nie wiem co bym zrobił gdybym dowiedział się, że jestem zdradzany.

-Harry co ty za głupoty opowiadasz?! Liczysz się dla mnie tylko ty! To z tobą wiąże swoją przyszłość. – ucieszyłem się, że to usłyszałem. To wróżyło wiele dobrego.

Nie tracą, ani chwili dłużej pocałowałem ją. Teraz wiem to już w stu procentach. Kocham tą dziewczynę i gdybym miał choć trochę odwagi oświadczyłbym się jej. Tylko dlaczego nie chce mi powiedzieć o nim? Byłoby jej łatwiej z tym. Zrozumiałbym to.

*

Nadszedł dzień ślubu. Byłaś gotowa. Miałaś pojechać tam  z Harrym, więc czekałaś aż przyjedzie po ciebie.

~Oczami [T.I]~                                                                                                                     

Podjechał. Kiedy zobaczyłam jego uśmiechniętą twarz zrozumiałam co tak naprawdę czuję i czego chce. Chce być z nim do końca. Czułam, że jestem gotowa wyznać mu co tak naprawdę czuję. Nadszedł ten dzień, że stanę naprzeciwko niego, przytulę go i cichutko wyszepcze mu do ucha, że to on jest tym którego kocham.. A co do Nialla i do naszym stosunków, jest dobrze. Nawet bardzo dobrze. Znalazł sobie dziewczynę. Cieszę się z jego szczęścia. Chociaż widząc ich razem czuje drobne ukłucie w sercu, bo we mnie wciąż jest ta mała cząsteczka uczucia którym kiedyś go darzyłam. To zostanie ze mną na zawsze.

W kościele musiałam oczywiście się wzruszyć. To było do przewidzenia. Ale to już było. Po ślubie przyszedł czas na wesele. I czas na wyznanie swoich uczuć. Nie widziałam go nigdzie. Postanowiłam wykorzystać telefon, aby go odnaleźć. Było zajęte. Zostawiłam mu wiadomość na sekretarce:

„Nie wiem gdzie jesteś, ale tęsknie za tobą. Czym prędzej zjaw się tutaj, bo mam ci coś ważnego do powiedzenia. A właściwie to… powiem to teraz. Jesteś ideałem. Mam wielkie szczęście, że to właśnie ja jestem z tobą i mam nadzieję, że pozostanę z tobą jak najdłużej. Bo ja… Kocham cię Styles.”

Nacisnęłam czerwoną słuchawkę. Czułam się jakby spłynęło ze mnie wszystko. Musiałam iść się przewietrzyć. Zaciągnąć się czymś innym, niż oparami alkoholowymi i papierosowymi.

Wychodząc z sali ujrzałam na schodach mojego cudownego chłopaka. Miał schowaną twarz w dłonie. Podeszłam do niego i zajęłam miejsce obok. Chciałam ująć jego dłoń, ale on wyrwał ją z uścisku.

~Oczami Harryego~                                                              

-Ey, co jest? – zapytała mnie.

Nie miałem ochoty z nią w tej chwili rozmawiać. Wiem, że nic mi nie zrobiła i że to było kiedyś, ale jak usłyszałem, że to Niall był jej ukochanym to serce rozpadło mi się na miliony kawałeczków. To właśnie mojego najbliższego przyjaciela darzyła tak wielkim uczuciem jakim jest miłość. A to nigdy nie znika. Najgorsze jest to, że dowiedziałem się tego od pijanego wujka [T.I].  Jak długo chcieli to przed mną ukrywać?

-Coś nie tak? – ponownie zapytała.

-Jest i to bardzo nie tak.

-Ale co?

-My… - powiedziałem stanowczo i ruszyłem w kierunku samochodu. Chciałem stąd odjechać i to jak najszybciej, jak najdalej.

Usiadłem za kierownicą. Już odpaliłem samochód i miałem zamiar ruszyć, gdy przed maską mojego auta stanęła ona.

-Powiedz mi, co jest z nami nie tak? – krzyczała.

Poczułem wielki zawód. Poniosły mnie emocje i powiedziałem o kilka słów za dużo.

-To koniec. Nie widzę już dla nas szans. A teraz musisz zejść mi z drogi.

-Jak to koniec? Powiedz mi co ja takiego zrobiłam? Czym zawiniłam, że skazujesz mnie na powtórnie złamane serce. Słyszałeś moją wiadomość? – zastanawiałem się jaką wiadomość, ale chciałem odjechać  stamtąd.

-Tak.

-I co? To nic dla ciebie nie znaczy? Wytłumacz mi co jest nie tak!

-Dobrze. To siadaj. – otworzyłem jej drzwi, a kiedy podeszła szybko je zamknąłem i odjechałem. To było jedyne co mogłem zrobić.

~Oczami Nialla~

Podczas mojej randki z Tamarą zadzwonił do mnie Harry. Nie wiem skąd dowiedział się o moim dawnym związku z [T.I]. Nie możliwe, że ona się wygadała. Sama prosiła mnie o dyskrecję. Musiałem sprawdzić jak ona się czuje.  Styles mógł powiedzieć o wiele za dużo, a [T.I] jest bardzo wrażliwa. Przeprosiłem moją dziewczynę i ruszyłem w stronę wyjścia.

-Dlaczego wychodzisz? – zapytała.

-Muszę dbać o moich przyjaciół. Wybacz.

Wychodząc usłyszałem ostatnie zdanie z jej ust.

-Albo ja, albo przyjaciele.

Wyszedłem. Moja dziewczyna nie może stawiać mnie przed takim wyborem. Przyjaciele, to znaczy [T.I] jest dla mnie o wiele ważniejsza. Pojechałem na salę gdzie odbywało się wesele jej wujka. Dowiedziałem się od jej cioci, że wyszła. Pojechałem więc do jej domu. Zajeżdżając na  podjazd zobaczyłem, że w jej pokoju pali się światło. 

~Dobrze trafiłem. – pomyślałem.

~Oczami [T.I]~

Musiałam wrócić do domu. Zdąrzyłam się tylko przebrać w domowe ubrania kiedy usłyszałam pukanie od strony balkonu. Myślałam, że to Harry. Że może wrócił, żeby wytłumaczyć. Szybko rzuciłam się w kierunku drzwi. Odsłoniłam zasłonę i ujrzałam Nialla. Wpuściłam go. Zobaczył moją zapłakaną twarz.

-Co jest? –zapytał z troską.

-Zerwał ze mną. – jeszcze bardziej się rozpłakałam.

Blondyn rozłożył ramiona. Wtuliłam się w jego tors. Oczekiwałam, że w ramionach przyjaciela odnajdę ukojenie. Tak było.

~Oczami Nialla~

Jak ten idiota mógł z nią zerwać z takiego powodu. A może było coś o czym ja nie wiem. Ale teraz to nie jest ważne. Muszę ją w jakiś sposób pocieszyć. To mój obowiązek, jestem w końcu jej przyjacielem i byłą miłością. [T.I] trochę się uspokoiła i usiedliśmy na jej łóżku. Siedzieliśmy naprzeciwko siebie po turecku. Cały czas trzymałem jej dłoń, żeby czuła, że ma wsparcie. Zaczęliśmy wspominać to co było dobre między nami kiedyś. Poprawiło jej to humor. Wtedy znowu zacząłem temat zrywania.

-Na pocieszenie powiem ci, że pomiędzy mną a Tamarą też już koniec.

-Ale jak to? Wyglądaliście na szczęśliwych. – ożywiła się.

-Kazała mi wybierać pomiędzy moimi przyjaciółmi, a nią. Wybrałem ciebie.

~Oczami [T.I]~

Czy ja dobrze słyszę. Wybrał mnie zamiast jego dziewczyny. Czyli on dalej coś do mnie czuje. Nie wiem dlaczego, ale poczułam wewnętrzne szczęście. Poczułam też, że na moją twarz zaszły rumieńce.

-Pięknie wyglądasz taka czerwona. – powiedział i pogłaskał mnie po policzku.

~Oczami Harryego~

„Jesteś ideałem. Mam wielkie szczęście, że to właśnie ja jestem z tobą i mam nadzieję, że pozostanę z tobą jak najdłużej- odsłuchiwałem tej wiadomości ze znudzeniem, kiedy usłyszałem -. Bo ja… Kocham cię Styles.”

-Co ja zrobiłem? – powiedziałem na głos i z powrotem pojechałem na salę. Miałem nadzieję, że zastanę tam jeszcze [T.I]. Ale nie. Usłyszałem od jej wujka, że już dawno poszła do domu. Teraz to właśnie tam zmierzałem. Z zamiarem przeprosin. Miałem nadzieję, że jeszcze dzisiaj poczuje smak jej ust.

~Oczami [T.I]~

-Tęsknie za tymi dawnymi chwilami. Tęsknie za tobą. – kontynuował Nialler patrząc się na moje dłonie.

-Ja też tęsknie. – dodałam po chwili.

Niall popatrzył się w kierunku mojej twarzy. Chyba nie mógł w to uwierzyć. Po chwili zaczął się przybliżać do mnie. Nasze usta dzieliły już milimetry. Spojrzał głęboko w moje oczy. Chciał się upewnić czy to dzieje się naprawdę. Czy to przypadkiem nie jest sen z, którego zaraz się obudzi. W końcu stało się. Zaczął mnie całować. Z początku delikatnie, co po chwili przekształciło się w namiętny pocałunek. Położył swoją prawą dłoń na moich plecach. Pomału położył nas. Leżeliśmy na moim łóżku całując się. Nie przejmując się co będzie, było. Liczyła się chwila.

~Oczami Harryego~

Wspiąłem się po drabinie na jej balkon, tak jak zawsze robiłem to przychodząc do niej. Uśmiechnąłem się delikatnie i wziąłem głęboki wdech. Wychyliłem się zza otwartych  drzwi balkonowych, ale zaraz się cofnąłem. Moje dopiero co poskładane serce znowu rozpadło się i zaczęło krwawić. Już znalazła sobie pocieszenie. W nim! Całowali się w najlepsze. Nie mogłem tego znieść i wróciłem do auta. Co teraz będzie dalej? Pogodzić się z tym czy walczyć. Nigdy się z tym nie pogodzę. Przecież ją kocham!

omnomnomnomnom.;3

i jak? 

podoba się?;D

piszcie swoje opinie poniżej.♥

10+ komentarzy=next part.: )

* 

ta część jest baaardzo długaśna z tego względu, że jutro nie będę nic w stanie dodać.

so sorry about it.

więc następna część powinna pojawić się w poniedziałek.

*

Miłego weekendu.;*

Have a nice weekend.;*