#49 Niall.

chciałam tego imagina zadedykować najwspanialszej osóbce na tej planecie.

jest ona częścią naszego Mortadella Team.;3

Daniello to dla Ciebie.;* ♥

enjoy.♥

#49

Zima. Przecudowna pora roku. Delikatne płatki śniegu powolnie opadają na ziemię tworząc przy tym puchową pierzynkę. Wszystko dookoła umiera. Popada w senność i melancholie. Wszyscy chowają się przed zimnem w  swoich ciepłych domach. Nie rozumiem tego. Zamiast siedzieć pod kocem można przecież wyjść na świeże powietrze. Porzucać się śnieżkami, ulepić bałwana. Po prostu przeżyć przewspaniałe chwile w gronie rodziny lub przyjaciół. Każdego dnia wychodziłam na spacer. Wygłupiałam się w najlepsze z moim najlepszym przyjacielem. Ja i Niall nie usiedzielibyśmy chwili w spokoju. Obydwoje mamy coś w rodzaju ADHD. Mamy po sto pomysłów na minutę, każdy chcemy wypróbować i zrealizować. Ktoś by powiedział, nadpobudliwe bachory. Ja wtedy odpowiem, młodzi ludzie cieszący się życiem.

*

-No nie daj się prosić. – nalegał Blondyn.

-Ale doskonale wiesz, że ja nie potrafię. – tłumaczyłam się, próbując przy tym jakoś wykręcić.

-Dlatego chcę cię tam zabrać i nauczyć. Zgódź się. Proszę. – zrobił maślane oczka, którym nie byłam w stanie się oprzeć. On doskonale to wiedział i w perfidny sposób wykorzystywał moją słabość.

-Dobrze! Niech cię będzie! Ale przygotuj się na jazdę przy bandzie.

-Okey, okey! – uśmiechnął się szerzej.

*

-Może jednak zmienisz zdanie i zamiast tego pójdziemy coś zjeść? – pytałam podenerwowana.

-Nie mów mi, że wymiękasz. Ty, dziewczyna która w swoim życiu skoczyła ze spadochronem boi się wejść na lodowisko?! No proszę cię! Nie rozśmieszaj mnie.

Po chwili doszliśmy do wypożyczalni łyżew. Dostałam swoją parę i odeszła wraz z Horanem w stronę lodowiska. Powoli zakładałam jedną łyżwę podczas gdy Irlandczyk był zwarty i gotowy. Oczywiście, jak zwykle, musiał czekać na mnie.

-Idziesz w końcu? – zapytał zniecierpliwiony. Wzięłam głęboki wdech i podniosłam się z drewnianej ławeczki. Starając się nie przewrócić wgramoliłam się na śliską taflę lodu. Czując gładką powierzchnię pod stopami od razu chwyciłam się bandy. Tak tylko dla bezpieczeństwa.

-O nie, nie kochana! Tak się bawić nie będziemy. – powiedział Nialler i ujmując moją dłoń ciągnął mnie na środek lodowiska, oddalając mnie tym samym od mojej jedynej deski ratunku.

-Rozluźnij się księżniczko. – uwielbiałam jak tak do mnie mówił. Zawsze to poprawiało mi humor, tak było i tym razem. Uśmiechnęłam się do chłopaka i próbując utrzymać równowagę jeździłam wolno po lodzie, odpychając się raz lewą, a raz prawą nogą.

Przez kolejne kilkanaście minut nabierałam wprawy i pod wpływem impulsu puściłam dłoń przyjaciela. Jeździłam o własnych siłach, wychodziło mi. Chcąc czy nie chcąc zaczęłam przyspieszać. Długo jeździłam utrzymując takie tempo, zwolniłam dopiero wtedy, gdy do moich uszu dobiegł głos Horana.

-Skoro jesteś już taką mistrzynią to może mały wyścig? – zaproponował.

-Czemu nie? – spodobała mi się ta myśl. – Co zrobisz jak wygram?

-Wszystko co zechcesz. – uśmiechnął się tajemniczo.

-Okey, wchodzę w to.

-Robimy trzy kółka, kto pierwszy dotknie tego czerwonego drążka wygrywa. Gotowa?

-Jak nigdy. – dodałam szybko.

-Do startu, gotowi, START! – przyspieszyliśmy. Początkowo to Blondyn był na prowadzeniu, jednak po niecałej minucie jazdy wyprzedziłam go. Zostawiłam go daleko w tyle. Chłopak nieskutecznie próbował zmienić moją dominację w drugie miejsce. Miejsce przegranego. Zaczęło się ostatnie kółko. Byłam pewna wygranej kiedy obok mnie śmignęła postać Irlandczyka. Niall gwałtownie przyspieszył. Nie fortunnie dla niego, stracił panowanie nad sobą. Nie zdążył wyhamować i tym samym wylądował na zimnym podłożu. Zaniepokojona podjechała do niego.

-Wszystko w porządku? – zapytałam przejęta. Nialler podniósł się o własnych siłach i stanął na nogi. Po jego czole leciała krew.

-O mój Boże! Chodź szybko! Musimy to opatrzyć. – chwyciłam chłopaka za rękę i zeszliśmy z lodu. Kierownik lodowiska widząc zaistniałą sytuację przyniósł nam apteczkę z niezbędnymi rzeczami. Zaprowadziłam przyjaciela do damskiej toalety. Kazałam mu usiąść na klapie od ubikacji i sama weszłam do kabiny, zamykając przy tym drzwi po to by Niall nie czuł się niekomfortowo. W końcu był w toalecie dla kobiet. W kabinie było ciasno, mimo to próbowałam odkazić i owinąć ranę.

-Pani doktor widzę, że pani nie wygodnie. Proszę spocząć. – poklepał się przy tym po swoich udach.

-Niall siedź spokojnie i nie wierć się.

-No to usiądź i nie będę. – zaszantażowana przez Blondyna usiadłam na jego kolanach. Nie ukrywam było o niebo wygodniej. Zamoczyłam wacik w wodzie utlenionej i przyłożyłam do zakrwawionego miejsca. Po chwili usłyszałam jak chłopak cicho syknął.

-Szczypie. – powiedział po chwili.

-Ma szczypać. To znak że masz zakażoną ranę. Uważaj teraz. Znowu może zaszczypać. – ponownie przetarłam jego czoło wacikiem. Krótko potem przykleiłam w to miejsce plaster i zadowolona z siebie uśmiechnęłam się.

-No, panie Horan już po wszystkim. – zniżyłam wzrok na wysokość jego oczu. Nasze spojrzenia spotkały się, a ja utonęłam w niebieskiej głębi jego tęczówek. Pierwszy raz moja twarz była tak blisko jego.

-Byłem dzielnym pacjentem, więc chyba należy mi się nagroda.. – jego głos wytrącił mnie z transu.

-A co byś chciał? –zapytałam, a on oplótł swoje ramiona dookoła mojej talii.

-Pozwól, że sam wybiorę nagrodę. – odparł po chwili. Jeszcze bardziej zbliżył się do mnie. Delikatnie musnął moje wargi. Drugie, trzecie muśnięcie zaczęłam to odwzajemniać. Horan przeistaczał to w co raz to namiętniejsze pocałunki. Kiedy miał już pewność, że go nie odepchnę wtargną swoim językiem do moich ust.  Sprowokował to do tego stopnia, że i mój język zaczął ten namiętny taniec. Zaplotłam ręce dookoła szyi Irlandczyka. Chłopak całował mnie z taką pasją i namiętnością, że nie byłam w stanie tego przerwać. Musiałam jednak dać za wygraną i odkleiłam się od niego. Nialler oparł swoje czoło o moje. Próbował wyrównać oddech i nabrać do płuc powietrza. Znów spojrzał mi prosto w oczy. Dostrzegłam w nich iskierki i radość.

jest nasz Niallerek.;3

mam nadzieję, że Wam się podoba.;*

już prawię zima wiec myśle, że teraz będą pojawiały się imaginy o takiej tematyce głównie.;3

*

piszcie jak Wam się pdobało.;*

10+ komentarzy= next imagine.

*

UWAGA, UWAGA, UWAGA!

mam wiadomość dla #teamHazza z poprzedniego opowiadania.;3

jestem w trakcie pisania nowego opowiadania właśnie z Haroldem w roli głównej.

za niedługo założę nowego bloga poświęconego temu opowiadaniu.: )

i z tej okazji mam do Was pytanie,

będziecie czytać i wspierać mnie tak jak teraz? : )